Επτά χιλιόμετρα ανατολικά του Μαρκοπούλου βρίσκεται η περιοχή του Πόρτο Ράφτη ή Λιμήν Μεσογαίας. Πρόκειται για έναν κόλπο με 3 νησάκια (Ράφτη, Ραφτοπούλα, Πράσο) και ακτές από την Ερωτοσπηλιά έως το Αυλάκι.
Ο Λιμήν Μεσογαίας ή Λιμάνι Μαρκοπούλου ή Πόρτο Ράφτη σήμερα είναι ένας οικισμός 10.000 μονίμων κατοίκων και θέρετρο 90 χιλιάδων περίπου καλοκαιρινών οικιστών. Το λιμάνι δε χρησιμοποιείται πλέον, λόγω περιβαλλοντολογικών ανησυχιών. Υπάρχουν πολλά (έθνικ) εστιατόρια, ταβέρνες, μπαρ και καφετέριες. Μόλις ένα χιλιόμετρο απόσταση από τα δωμάτιά μας βρίσκονται παιδική χαρά, εγκαταστάσεις θαλάσσιων σπορ και γήπεδα μίνι τένις, ποδοσφαίρου και μπάσκετ. Επίσης, εύκολη είναι η πρόσβαση και σε άλλες παραλίες όπως το Πανόραμα (300μ), η Χαμολιά (11χλμ) και μέσα σε ακτίνα 10χλμ ο Άγιος Σπυρίδωνας, ο Καλός Γιαλός και η παραλία της Ερωτοσπηλιάς.
Το λιμάνι της Μεσογαίας ήταν η πύλη της Αττικής για το βορειοανατολικό Αιγαίο και τον Πόντο. Στην Πρωτοελλαδική περίοδο (3000 π.χ.) αναπτύχθηκε ένας μεγάλος οικισμός στην Περατή και ένας μικρός στην Πούντα. Στους κλασικούς χρόνους έχουμε δυο δήμους, την Στειρία στο βόρειο τμήμα και των Πρασιών στο νότιο, οπού έχει βρεθεί και ο ναός του Δήλιου Δία. Κατά τον Χρεμωνίδιο πόλεμο ο ναύαρχος του Πτολεμαίου Πάτροκλος οχυρώνει την Κορώνη.
Στην θέση Δρίβλια έχουν βρεθεί τα ερείπια μιας τρίκλιτης παλαιοχριστιανικής βασιλικής, οργανωμένο νεκροταφείο, δημόσιο κτήριο, (φιλοσοφική σχολή;), λουτρικό συγκρότημα, λείψανα οικιών και σημαντικά κινητά ευρήματα, όπως γλυπτά, νομίσματα κ.α. όπου ανήκουν στα πρώτα χρόνια της Βυζαντινής περιόδου. Από τον 12ο αιώνα με την κατάρρευση του Βυζαντίου και τις συνεχείς επιδρομές των πειρατών οι κάτοικοι καταφεύγουν στην ενδοχώρα. Στα χρόνια της τουρκοκρατίας το λιμάνι του Πόρτο Ράφτη είναι από τα πιο ασφαλή ανατολικά της Αττικής.
Στις αρχές του 20ου αιώνα το Πόρτο Ράφτη είναι ένας μικρός οικισμός από ελάχιστα σπίτια στο λιμάνι. Οι λιγοστοί κάτοικοι του έχουν σαν ασχολία το ψάρεμα ή την καλλιέργεια μποστανιών. Μέχρι τα μέσα του αιώνα το λιμάνι είχε εμπορικό χαρακτήρα, από αυτό έρχονταν φρέσκα λαχανικά από τα νησιά των Κυκλάδων και του βόρειου αιγαίου για την τροφοδότηση της Αθήνας. Το λιμάνι το χρησιμοποιούσε και ο Συνεταιρισμός Μαρκό για να στέλνει στα νησιά και στη βόρεια Ελλάδα κρασί και μούστο καθώς και για εξαγωγές των ίδιων προϊόντων στην Μασσαλία.